Ιαπωνέζικοι Μύθοι

Καλησπέρα, σήμερα αφού κατέβηκα στο κέντρο να πάρω ένα εισιτήριο για μια συναυλία ( sold out ), γυρίζοντας πήγα να δώσω ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη και εκεί που έψαχνα τι να πάρω μαζί μου, έχοντας μείνει πίσω απ'το "πρόγραμμα" μου για το comic μιας και διαβάζω μισή μέρα, είπα να βρω κάτι μικρό και όχι 900 σελίδες, βρήκα λοιπόν ένα βιβλίο με Ιαπωνέζικους Μύθους και θρύλους και ήταν απλά τέλειο, μάλλον κανείς δεν το διάβασε ποτέ μιας και είχε πάνω του περίπου 28 τόνους σκόνη, τέσπα, τόσες μικρές ιστορίες, διαβάζεις αυτά τα παραμύθια και χάνεσαι στον κόσμο τους, δεν ξέρω και'γώ για πόσους λόγους λατρεύω τόσο πολύ κάθε τι από Ιαπωνία αλλά πραγματικά πιστεύω ο οποιοσδήποτε και να τα διάβαζε θα χανόταν μέσα σε αυτά, δηλαδή δεν το παίρνεις σαν απλή λογική,  όπως το να διαβάζεις π.χ. για τον Ηρακλή και τους άθλους του, που άντε στη καλύτερη να πεις, ω τι έκανε, ήρωας κλπ, παίρνεις συναισθήματα και στις περισσότερες των περιπτώσεων μέσα σε μερικές ιστορίες απ'αυτές είναι σαν να τις ζεις.

Οκ, το έκανα αυτό το post για να αναφέρω μερικές μικρές από αυτές γιατί αξίζουν και είναι μύθοι που έλεγαν οι γιαγιάδες στα εγγόνια τους, δεν χάνουμε τίποτα να ξέρουμε 2-3 καινούρια πραγματάκια εκτός της κοκκινοσκουφίτσας και του λύκου.

Τέλος, ελπίζω να αρέσουν αυτοί οι αρχαίοι μύθοι/θρύλοι της Ιαπωνικής κουλτούρας όσο άρεσαν και σε 'μένα, έτσι κι'αλλιώς είναι μέρος της αρχαίας ιαπωνικής ιστορίας.

Ας αρχίσω λοιπόν, βασικά δεν μπορώ να κάτσω να κοιτάω κατά γράμμα ακριβώς οπότε θα γράψω μερικά από αυτά που μου έμειναν και σιγά σιγά να γράφω κι'άλλα σε επόμενα post. Θα αρχίσω με κάτι που νομίζω πως είναι κάπως γνώριμο.

O Baduker Και Η Μαγική Βεντάλια.

Πριν πολύ καιρό, σε ένα χωριό της Ιαπωνίας, ζούσαν τρία μικρά παιδιά, όμως δεν ήταν συνηθισμένα παιδιά, ήταν Tengu ( κάτι σαν "goblins" της Ιαπωνίας ). Και φυσικά όπως κάθε Tengu έτσι κι'αυτά είχαν πολύ μεγάλες μύτες, είχαν λοιπόν μια βεντάλια η οποία ήταν μαγική και όποτε τη κουνούσαν μπροστά από τη μύτη τους, αυτή μίκρυνε ή μεγάλωνε. Τα παιδιά ενώ έπαιζαν δεν ήξεραν ότι κάποιος τους κρυφοκοίταγε, ένας πονηρός Baduker ή αλλιώς badger = ασβός. Τα Baduker είχαν shapeshifting ικανότητες, δηλαδή μπορούσαν να πάρουν ότι μορφή ήθελαν, κι'έτσι..

O Βaduker θέλοντας αυτή τη βεντάλια τόσο πολύ, μεταμορφώθηκε σε ένα μικρό κοριτσάκι με ένα πιάτο με 4 γλυκά φασόλια και πήγε προς το μέρος τους, τους είπε πως θα τους δώσει τα φασόλια και τα παιδιά αμέσως άφησαν τη μαγική βεντάλια και έφαγαν τα φασόλια, έμεινε όμως ένα και τα παιδάκια ήταν 3, έτσι ο baduker τους είπε θα κλείσετε τα μάτια σας και θα κρατήσετε την αναπνοή σας, όποιος την κρατήσει παραπάνω θα κερδίσει και το γλυκό φασόλι. Έτσι και έγινε, με το που έκλεισαν τα μάτια τους όμως ο Baduker πήρε τη βεντάλια και έφυγε.

Ενώ περπατούσε χαρούμενος, βλέπει μέσα σε έναν ναό ένα κορίτσι, το οποίο ήταν η κόρη του πλουσιότερου σε όλη την Ιαπωνία, πήγε από πάνω της και κούνησε τη μαγική βεντάλια, κι'έτσι μεγάλωσε η μύτη της πάρα πολύ και έμοιαζε με Tengu. 

Γύρισε στον πατέρα της και αυτός φώναξε τους καλύτερους γιατρούς της Ιαπωνίας να βοηθήσουν, και είπαν πως πρέπει να φάει φύκια και λάχανο για να γίνει και πάλι κανονικά η μύτη της. Το έκανε κάθε μέρα και δεν γινόταν τίποτα, ο πλούσιος πατέρας φώναξε μια μάγισσα και είπε πως πρέπει να ρίξουν αλάτι στη μύτη της και όσο φτερνίζεται αυτή θα γίνει και πάλι μικρή, το έκανε για μέρες αλλά και πάλι τίποτα, απογοητευμένος ο πατέρας χωρίς να μένει να κάνει τίποτα για τη κόρη του, είπε "Θα δώσω όλη μου τη περιουσία και τη κόρη μου σε όποιον τη κάνει καλά", έτσι τα νέα έφτασαν και στον Baduker, όλο χαρά πήγε στο βασίλειο και κούνησε τη βεντάλια 2-3 φορές μπροστά στη μύτη της κοπελιάς και έγινε πάλι μικρή. Έτσι έγινε πάμπλουτος και την παντρεύτηκε.

Μια μέρα που ο Baduker κοιμόταν, ήρθαν τα 3 παιδιά που μάθανε για τον πλούσιο με τη μαγική βεντάλια και του τη πήρανε, πριν φύγουν όμως όλο το βράδυ μέχρι το πρωί κουνούσαν τη βεντάλια από πάνω του, έτσι όταν ξύπνησε η μύτη του είχε φτάσει μέχρι τα σύννεφα. Δύο εργάτες στον ουράνο, που έφτιαχναν μια γέφυρα είδαν τη μύτη και σκέφτηκαν πως είναι ότι καλύτερο για να στερεώσουν τη γέφυρα πάνω της και να τη χρησιμοποιήσουν σαν στήριγμα.

Και τέλος κάνεις δεν ξαναείδε τον Baduker.

Αυτό ήταν, φαντάζομαι πως το όλο νόημα του παραμυθιού είναι πως θα πάρεις αυτό που σου αξίζει και γενικά το παραμύθι μου θύμισε πολύ τον πινόκιο που όλοι ξέρουμε.

Issun-Boshi

Παλιά στην Ιαπωνία ένα γέρικο ζευγάρι ήθελε να αποκτήσει παιδί, και ευχόταν κάθε μέρα να γίνει, όπως και να είναι αρκεί να αποκτήσουν παιδί, έτσι κι'έγινε μια μέρα, όμως το παιδί αυτό ήταν μία ίντσα ψηλό, κι'έτσι τον ονόμασαν Issun Boshi που σημαίνει αγόρι-μια-ίντσα. 

Ο Issun-Boshi μεγάλωσε με τα χρόνια αλλά παρέμεινε μια ίντσα και αποφάσισε να φύγει γιατί ήθελε να δει τον κόσμο, έτσι οι γονείς του του έδωσαν ένα μπολ, τσοπστικς και μια βελόνα να έχει για σπαθί. Πήγε σε έναν αυτοκράτορα, οπού εκεί λόγο του μεγάλου ταξιδιού του, μιας και ήταν μια ίντσα έκανε χρόνια να φτάσει εκεί, του πρόσφερε φαί και κρεβάτι για να μείνει, ο Issun-Boshi έκανε πολύ παρέα με την κόρη του αυτοκράτορα. 

Μια μέρα ενώ έφευγαν ο Issun-Boshi με την πριγκίπισσα από έναν ναό, εμφανίστηκε ένας τεράστιος κόκκινος δαίμονας Οni . H πριγκίπισσα ήταν σίγουρη πως είναι και οι δύο καταδικασμένοι να πεθάνουν γιατί δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα ένας άνθρωπος που είναι μια ίντσα ψηλός, όμως ο Issun Boshi σκαρφάλωσε στον δαίμονα και τον κάρφωσε με τη βελόνα στο μάτι, το Oni αμέσως εξαφανίστηκε, εκείνη τη στιγμή η πριγκίπισσα έκανε μια ευχή "εύχομαι ο Issun Boshi να ήταν ψηλός" και έκλεισε τα μάτια της, τα άνοιξε, αλλά ο Issun-Boshi είχε παραμείνει μια ίντσα. Τότε ο Ιssun Βoshi τη ρώτησε αν θα τον δεχόταν όπως είναι κι'αν τη νοιάζει μόνο το πως δείχνει, αυτή απάντησε πως δεν την ένοιαζε που είναι μια ίντσα ψηλός, απλά ήθελε τόσο πολύ να γίνει κάτι καλό γι'αυτόν.

Γυρίζοντας πίσω με κάθε βήμα ο Issun-Boshi μεγάλωνε μια ίντσα, μέχρι τα σκαλιά του αυτοκράτορα είχε γίνει πλέον ψηλός. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. ( το τελευταίο ήταν δικό μου ).

Πολύ ωραίο πιστεύω και γενικά δίνει στον αναγνώστη ένα περιβάλλον δικό του. Το νόημα σ'αυτό είναι φυσικά το να μη κρίνεις κάποιον από την εμφάνιση και γενικά μη κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του. Ελπίζω να άρεσαν οι ιστορίες, θα γράψω κι'άλλες κάποια στιγμή. 

Τα λέμε!